leksykon
Adam Mazur
Historyk sztuki, krytyk i kurator m.in. wystaw: Nowi dokumentaliści, Efekt czerwonych oczu, Schizma, Świat nie przedstawiony, oraz licznych wystaw organizowanych w instytucjach zagranicznych. Napisał książki: Kocham fotografię (2009) i Historie fotografii w Polsce 1839–2009 (2010). W latach 2004–2011 był redaktorem naczelnym magazynu „Obieg”. Publikuje w prasie krajowej i zagranicznej. Obecnie redaktor naczelny magazynu „Szum”.
Sebastian Cichocki
Kurator, pisarz i krytyk sztuki, mieszka w Warszawie. W latach 2005–2008 dyrektor programowy Centrum Sztuki Współczesnej Kronika w Bytomiu, obecnie zastępca dyrektora Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Zajmuje się głównie refleksją konceptualną w sztuce, land-artem i książką jako formą wystawy. Kurator licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych, m.in. wystawy Moniki Sosnowskiej w Pawilonie Polskim na 52. Biennale w Wenecji oraz Yael Bartany na 54. Biennale w Wenecji; Nowa Sztuka Narodowa w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2012), Early Years, KW Institute for Contemporary Art, Berlin (2010), Park Rzeźby na Bródnie, Park Bródnowski w Warszawie. Autor eksperymentalnych wystaw w formie książek, programów rezydencjnych czy inscenizowanych wykładów, m. in. The Site Residency (program realizowany na wyspie Gotlandia od 2013 roku), Miraż (powieść, wspólnie z Łukaszem Jastrubczakiem, 2003), … of love, springing from pain and despondency, agony and death (Cricoteka, wykład z Ianem Saville i Marzeną Lubaszko, 2012), A Cookbook for Political Imagination (antologia, wspólnie z Galit Eilat, 2011), Warsaw Does Not Exist (wystawa-książka, 2007), The Future of Art Criticism as Pure Fiction (2011), Wystawy mówione (libretto, z Michałem Liberą, Grzegorzem Piątkiem i Jarosławem Trybusiem, 2011), Psy z Üsküdar (nowela, z Joanną Rajkowską 2011). Członek rady programowej BAC w Visby (Szwecja).
Patrycja Cembrzyńska
Ukończyła historię sztuki w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego; absolwentka podyplomowych studiów z zakresu Gender-Kulturowej Tożsamości Płci w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Napisała doktorat o nowoczesnej utopii jedności, którego owocem jest książka Wieża Babel. Nowoczesny projekt porządkowania świata i jego dekonstrukcja (2012). Publikowała m.in. w „Kontekstach. Polskiej Sztuce Ludowej”, „Tekstach Drugich”, „Kulturze Współczesnej”, “Biuletynie Historii Sztuki”, “Didaskaliach”, „Res Publice Nowej”, „Odrze”. Jest autorką kilku projektów kuratorskich, w tym Historia o Katarzynie w katowickim Rondzie Sztuki (2011). Wykłada w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Kobas Laksa
Studiował na Wydziale Malarstwa Grafiki i Rysunku Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, zdobywając dyplom w 1996 roku. W swych działaniach używa fotografii, fotokolaży, performensu, instalacji, filmu. Zaczynał od krótkich filmów fabularnych i eksperymentalnych. Często swoją twórczość określa jako „contemporary dark”, zderza ze sobą konwencje, miesza środki stylistyczne. Zajmuje się dokumentalną fotografią manipulowaną oraz grafiką. W jego pracach przewijają się motywy wizji metropolii przyszłości czy zmutowane ludzkie ciała. Brał udział m.in w 11. Międzynarodowym Biennale Architektury w Wenecji, oraz w wystawie “Rauchdelikt” – w galerii Parismoskau.de w Lipsku.
Nicolas Grospierre
Socjolog, fotograf. W latach 1997–1999 studiował w Institut d’Etudes Politiques w Paryżu. W 1999 ukończył dyplomem studia na London School of Economics na kierunku Studia Rosyjskie i Postsowieckie. Zajmuje się fotografią, interesuje go architektura, szczególnie estetyka późnego modernizmu i brutalizmu. Reprezentował Polskę na 11. Międzynarodowym Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku, gdzie zdobył główną nagrodę Złotego. Uczestnik licznych wystaw w kraju i za granicą, między innymi w takich instytucjach jak Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Location 1 w Nowym Jorku. Jest związany z BWA Warszawa.
Stanisław Ruksza
Kurator wystaw, historyk sztuki. Absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyrektor programowy CSW Kronika w Bytomiu, gdzie realizuje projekty łączące sztukę wizualną z innymi dziedzinami kultury, naukami społeczno-politycznymi, alternatywną turystyką oraz praktycznym aktywizmem. Autor tekstów o sztuce współczesnej i redaktor książek. Kurator wielu wystaw w kraju i za granicą, m.in. Katowicki Underground Artystyczny po 1953 roku (BWA w Katowicach 2003), W stronę Innego (BWA w Katowicach 2006), Umpolen (Freiraum, Museum Quartier, Wiedeń, 2007), Alfabet Kroniki (Berlin 2008, m.in. KW, Galerie Berinson, Galerie Zak I Branicka, Uqbar, Pro QM; wspólnie z Sebastianem Cichockim), Alternatif turistik (Kronika, Bytom 2009), Katolicy w Kronice (Kronika, Bytom 2010), Akcjonizm wiedeński. Przeciwny biegun społeczeństwa (MOCAK, Kraków 2011), Collier Schorr. German Faces (Kronika, Bytom 2011), Łukasz Surowiec. Dziady (Bunkier Sztuki, Kraków 2013), Negotiators and Dreamers (Careof DOCVA, Mediolan 2013). Obecnie kurator międzynarodowego programu badawczego Projekt Metropolis, używającego sztuki współczesnej do stworzenia aktualnego obrazu Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Założyciel Klubu Krytyki Politycznej na Śląsku. Współpracuje z Teatrem ZL. W latach 2007-09 wykładowca Uniwersytetu Śląskiego. W 2009 rezydent apexart w Nowym Jorku.
Robert Kuśmirowski
Performer, autor instalacji, obiektów, fotografii, rysunków. Urodzony w 1973 roku w Łodzi.
Robert Kuśmirowski w latach 1998-2003 studiował na Wydziale Artystycznym Instytutu Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie uzyskał dyplom w pracowni rzeźby prof. Sławomira Andrzeja Mieleszki. W roku akademickim 2002-2003 przebywał na stypendium w Pracowni Metalu i Modelowania na Uniwersytecie Rennes 2, Beaux-Arts Rennes. Większość jego prac oparta jest na rekonstrukcji i kopiowaniu starych przedmiotów, dokumentów, fotografii, a raczej tworzeniu ich łudząco podobnych imitacji. Zazwyczaj nie mają one swego określonego pierwowzoru, a jedynie przywołują kulturę materialną pewnej epoki. W ten sposób Kuśmirowski odwołuje się do pamięci, historii i nostalgii. Podobny charakter mają też jego akcje i działania performerskie, czasami uzupełniane komponowaną przez niego muzyką.Laureat nagrody Paszportów “Polityki”, a w 2003 roku znalazł się na pierwszym miejscu rankingu internetowego „Artysta Roku” magazynu Raster. Związany z Fundacją Galerii Foksal w Warszawie, Johnen Galerie w Berlinie, Guido Costa Projects w Turynie i Andrew Kreps Gallery in New York. Mieszka i pracuje w Lublinie. Od 2007 roku zatrudniony na macierzystej uczelni Instytutu Sztuki Pięknych WA UMCS w Lublinie, Zakład Intermiediów i Rysunku.
Oskar Hansen (1922–2005)
Architekt, rzeźbiarz, pedagog. Studiował malarstwo u Fernanda Légera, praktykował architekturę u Pierre’a Jeannereta. Twórca idei Formy Otwartej, która zakładała brak tradycyjnych architektonicznych i urbanistycznych dominant, podziału na centrum i peryferie – a także gestów zamknięcia, grodzenia, oddzielenia, które artysta łączył z ideą posiadania i własności. W 1966 roku Hansen sformułował utopijną koncepcję Linearnego Systemu Ciągłego, czyli nowej organizacji życia przez kształtowanie przestrzeni.
Oskar Hansen wychował kilka pokoleń polskich artystów. W swoim dorobku ma między innymi wystawę w Oslo, Vers l’art de la forma ouverte z 1984, oraz w 2005 wystawę Oskar Hansen. Sen Warszawy w Fundacji Galerii Foksal.
Jarosław Kozakiewicz
Rzeźbiarz, autor artystycznych projektów konceptualnych i architektonicznych; studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1981-1985; dyplom w 1989 roku oraz w The Cooper Union for Advancement of Science and Art w Nowym Yorku. Odwołuje się często do kosmologii, holizmu, koncepcji filozoficznych i religijnych odmiennych od dominujących współcześnie systemów naukowych. Reprezentował Polskę na X Biennale Architektury w Wenecji w 2006 roku. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in.: nagrody Stowarzyszenia Krytyków Pokaz, (2004); I nagrody w konkursie na projekt rzeźby w przestrzeni miejskiej, Stuttgart (2006) oraz nagrody publiczności na X Triennale Rzeźby w Fellbach (2007). Laureat licznych nagród architektonicznych m.in. I nagroda w konkursie na Park Pojednania Narodów naprzeciwko dawnego niemieckiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu (projekt Most Duchów), oraz specjalnego wyróżnienia (we współpracy z biurem ALA Architects) na projekt Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Filip Springer
Reporter i fotograf współpracujący z największymi polskimi tytułami prasowymi. Regularnie publikuje w tygodniku „Polityka”, stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz programu Młoda Polska Narodowego Centrum Kultury. Swoje prace prezentował na wystawach w Poznaniu, Warszawie, Łodzi, Gliwicach, Gdyni, Lublinie i Jeleniej Górze. Jego reporterski debiut – książka Miedzianka. Historia znikania – znalazł się w finale Nagrody im. R. Kapuścińskiego za Reportaż Literacki 2011 i był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2012. Springer jest finalistą Nagrody Literackiej Nike 2012 i autorem książek Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRLu (2012) oraz Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach (2013).
Andrzej Szczerski
Historyk i krytyk sztuki, wykładowca w Instytucie Historii Sztuki UJ. Wykładał także na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie (2003) i na Uniwersytecie St Andrews w Wielkiej Brytanii (2004). Od 2009 roku Prezes Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA). Autor publikacji poświęconych sztuce XX wieku i sztuce współczesnej, takich jak: Wzorce tożsamości. Recepcja sztuki brytyjskiej w Europie Środkowej około roku 1900 (2002), Modernizacje. Sztuka i architektura w nowych państwach Europy Środkowo-Wschodniej 1918-1939 (2010). Współautor wystawy: Symbolism in Poland and Britain w Tate Britain w Londynie w 2009 roku. Kurator wystawy Modernizacje 1918-1939. Czas przyszły dokonany w Muzeum Sztuki w Łodzi w 2010 roku oraz współkurator The Power of Fantasy. Modern and Contemporary Art from Poland w 2011 roku w BOZAR w Brukseli.
Aleksandra Wasilkowska
Architektka, wiceprezeska SARP Odział Warszawa, ukończyła Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Ecole d’Architecture de Bretagne we Francji. W 2010 roku Wasilkowska reprezentowała Polskę na XII Międzynarodowym Biennale Architektury w Wenecji projektem HYPERLINK “http://labiennale.art.pl/_archiwum/emergencyexit/” Emergency Exit (wspólnie z Agnieszką Kurant). Zajmuje się architekturą na styku sztuki i nauki. Jej projekty i instalacje były realizowane min Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Narodowej Galerii Zachęta, Instytucie Awangardy, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie i Tbilisi, Nowym Teatrze w Warszawie, Bunkrze Sztuki w Krakowie, Chelsea College of Art and Design w Londynie, Seoul Art Center w Korei, a także wyróżniane w konkursach między innymi na modernizację Placu Grzybowskiego w Warszawie, ogrodu w Pontivy we Francji i najlepszą przestrzeń teatralną na festiwalu Boska Komedia w Krakowie. Wykłada i prowadzi warsztaty studenckie min na studiach Sztuka/Przestrzeń Publiczna/ Demokracja w ramach Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Studentów Architektury.
